Pochodzenie mangi
Słowo manga znalazło się w powszechnym użytku po opublikowaniu w XIX w. Hokusai Manga, zawierającej posortowane rysunki ze szkicowników znanego artysty ukiyo-e, Hokusaia. Jednakże już giga (lit. zabawne obrazki), rysowane w XII w. przez różnych artystów, zawierają niektóre cechy mangi, takie jak zainteresowanie historią i prostą, syntetyczną linię.
W drugiej połowie XIX w., kiedy Japonia dokonała otwarcia na świat (era Meiji), zaczęto sprowadzać zachodnich artystów, by uczyli japońskich studentów europejskich metod i technik kreowania obrazu. W obecnej formie manga zaistniała dopiero po II wojnie światowej.
W XX w. słowo manga zaczęło odnosić się głównie do komiksu, który w kulturze japońskiej jest traktowany inaczej, niż w amerykańskiej. Manga jest w Japonii formą sztuki i – jednocześnie – popularnej literatury. Podobnie jak jej amerykański odpowiednik, manga była i jest krytykowana za zawartą w niej przemoc i podteksty seksualne, ale nie ma zakazów prawnych, które by ją ograniczały. Ta wolność pozwala artystom rysować mangi dla każdej grupy wiekowej i na każdy temat. (taa, różne hentaje, yaoice i urocze gore =_=|||)
Samo słowo manga używane jest do określenia japońskiego komiksu, najczęściej poza granicami Japonii, gdzie używa się określenia comics lub jego zjaponizowanej formy komikku. Natomiast osoby starsze kojarzą mangę z humorystycznymi rysunkami, karykaturami lub satyrami społecznymi, a przez współczesnych z drzeworytami z okresu Edo. Dopiero w dalszej kolejności z komiksem.
O mandze
Formaty mang
Polskie wydawnictwa